Bijouterieën van schildpad uit bakeliet vervaardigd

Vóór de uitvinding van het bakeliet verschenen er doosjes en bijoux van Tortoiseshell of tortoise shell (Eng), in de volksmond schildpad genoemd. De populariteit nam ervan af omdat het werd vervaardigd van het schild van een schildpad. Het werd gekenmerkt door de prachtige patronen. In 1973 werd de handel in schildpad wereldwijd verboden om uitsterven van bepaalde soorten te voorkomen.

Aan het begin van het bakeliettijdperk ging met op zoek naar een vervanging voor schildpad. Schildpad artikelen raakten uit de mode omdat men het not-done vond om hiervoor schildpadden op te offeren. Schildpad artikelen hadden als nadeel dat zij onder invloed van verwarming vervormden.

Men is door de keuze van vulmiddelen er redelijk in geslaagd een vervanger voor schildpad te vinden. De producten waren tevens ongevoelig als zij aan hoge temperaturen werden blootgesteld; de vorm bleef stabiel onder invloed van verwarming.

Als je hedentendage op antiekmarkten schildpadartikelen vindt, dan zijn de prijzen door de schaarste hoog. Daarbij dien je het verschil duidelijk te herkennen, als iemand bakeliet voor schildpad verkoopt.

De bekendste kunstharsvervanger tot nu toe is wel het plectrum om de snaren van een gitaar aan te slaan.

De "schildpad" gespen, zoals hierboven getoond, rolden via de persen van de lopende band. Vervaardigd in een matrijs die eruit ziet als de matrijs van nevenstaande bakelieten stekker.

Deze matrijs bevindt zich in een hogedruk persmachine. Om het bakeliet beter te laten vloeien werden de matrijzen soms ook nog verwarmd. Een matrijs bestaat uit twee delen, een "binnen"- en "buiten" deel. Als de twee delen aan elkaar bevestigd worden, vormt de luchtspleet ertussen het uiteindelijke product.

Het bakeliet werd in de vorm van verhit granulaat tijdens het persen in de matrijs geïnjecteerd, of in de vorm van "pillen" vooraf in de geopende matrijs gelegd. Tijdens het opelkaar drukken ontstaan hoge temperaturen, die de pil liet smelten.